Niet alleen in Nederland, maar ook in Amerika laait ieder jaar wel een keer de discussie op over de groei van reclameborden en -uitingen. Zo wordt regelmatig het mogelijke gevaar voor het verkeer -onder andere-  benoemd van ‘digitale billboards‘. Ze zouden ‘kunnen’ afleiden, zodanig dat er ongelukken gebeuren luidde afgelopen week de noodklok over het gevaar van ‘digital billboards‘ voor het verkeer.

Over het algemeen en in de relamewereld in het bijzonder, blijft het altijd zo, dat ontwikkelingen altijd sneller gaan, dan de regel- en wetgeving. Ik denk wel, dat het van groot belang is, dat de regelgeving blijft en zich blijft ontwikkelen.

Een uiting zoals in het voorbeeld hiernaast, is in mijn ogen een leuke vertaling (met een knipoog) van het begrip ‘billboard‘ en wat mij betreft erg onschuldig.

Maarten Kloos, directeur van het Architectuurcentrum, vertelde in Trouw eens, dat hij Amsterdam op gebied van reclame ‘een ondoordachte soepzooi’ te vinden; waarbij hij aantekende niet tegen reclame te zijn, maar voor een betere regie. Daar kan ik me wel in vinden, hoewel het volgens mij onvermijdelijk is, dat er altijd ‘uitwassen’  blijven bestaan. En dat heeft dan ook wel weer zijn charme.

Hij geeft verder aan, dat er te weinig interactie is, tussen ontwerpers van reclame en architecten; daarmee slaat hij de spijker op zijn kop! Of het nu gaat om bewegende  (dynamische) of statische reclames, ze maken onderdeel uit van een groter geheel en zou daarom ten alle tijden moeten worden afgestemd binnen dat geheel. Zo zou een architect volgens mij ook in principe betrokken moeten zijn, bij het plaatsen van een gevel- of lichtreclame. Wanneer hier de Welstandscommissie over beslist, is dit vaak ook prima. Maar een soort van arbiter, vakman of -specialist die het grote geheel overziet of begeleid is wat mij betreft van groot belang om ten alle tijden een evenwichtige situatie te krijgen en te behouden.

Eerder heb ik het al eens benoemd, maar over het algemeen zijn er vaak kritische noten over Gemeentelijke procedures en vergunningstrajecten, maar als je ‘onze’ (Nederlandse) situatie vergelijkt met die van bijvoorbeeld Belgie of zelfs Duitsland, kies ik voor Nederland!

Afijn, tot de tijd, dat architecten zich niet (primair) of heel actief bezighouden met de signing bij gebouwen, etc. doe ik het maar :-)!

Ook op gebied van reclame in openbare gelegenheden, langs wegen, etc. en digitale of andere bewegende items zou ook goed beleid gevolgd moeten worden. Naast twee partijen als een leverancier en een klant, zou er een kritische 3e persoon bij moeten zijn, die kijkt of en hoe het meest wenselijk is om tot een resultaat te komen. Qua vormgeving van het object, afmetingen, content, etc. Op zo’n manier kun je in gezamenlijk overleg tot de beste ideeen komen en het onvermijdelijke regulieren, lijkt me!?